Brand Dating

Elke dag maken duizenden mensen een profiel aan op een datingsite. Wanhopig of erg slim? Ik durf het niet te zeggen, want heb het nooit serieus geprobeerd. Nooit serieus, wel eens voor de grap.

Lang zoeken naar een website was niet nodig. Even Googlen, en advertenties en links vlogen mij om de oren. Na een klik op de eerste de beste optie, kwam ik op een datingsite terecht. Stap één verscheen groot in beeld. ‘’Bedenk wat u wilt bereiken.’’ Hier hoefde ik niet over na te denken, ik wist wat ik kwam doen. Ik verveelde me en wilde wel eens zien hoe dit in zijn werk ging. Volgens een andere melding had ik geluk, want aanmelden was gratis deze week. Stap twee was het invullen van een enorm profiel. Ze wilden echt alles van mij weten. Hier houd ik dus al niet van. Daarom besloot ik dan ook om niet overal eerlijk op te antwoorden.

Even later ontving ik een e-mail waarin stond dat Janine Jansen (ik dus) stond geregistreerd. Weer iets later meldde de datingsite dat er een match gevonden was. Huh, match? Nu al? Jaap Jaspers (vast ook niet zijn echte naam) zou, op basis van onze profielen, mijn soulmate zijn. Nadat ik Jaap Jaspers’ profiel had bekeken en zag dat hij 38 was, alleenstaande ouder en  werkzaam op een schapenboerderij, kon ik je verzekeren dat dit niet zo was.

Na deze ervaring was ik geneigd om datingsites af te keuren en alle mogelijke vormen van online dating over één kam te scheren. Maar toen las ik over ‘BrandDating’. ‘’BrandDating is een site die het mogelijk maakt een aantal merken te selecteren. Op basis van die merken word je gematcht met een geschikte partner.’’

Bij je inschrijving wordt niet gevraagd naar je lengte, schoenmaat en je hobby’s, maar vul je merken in. Vijfentwintig merken die iets vertellen over jou of je aanstaande date, onderverdeeld in de volgende vijf categorieën:

1. Merken die jij geweldig vindt
2. Merken die jij vreselijk vindt
3. Merken die je graag bij je date ziet
4. Merken die je liever niet bij je date ziet
5. Merken om samen te doen – wat hiermee bedoeld wordt, laat ik even in het midden.

Dit spreekt mij dus al veel meer aan. Hier heb ik vertrouwen in. Ik durf namelijk te wedden dat deze site mij niet zou matchen met een vader die werkzaam is op een schapenboerderij. Want ik vermoed dat onze Jaap geen Starbucks koffie drinkt.

Fontys denkt groter

Voor het eerst hoefde ik tijdens een vakantie niet te leren voor tentamens. Ik nam mij daarom ook voor om twee weken niet aan school te denken en alleen maar leuke dingen te doen. Eén van deze leuke dingen was een bezoekje aan de bioscoop. Heerlijk, op een vrije avond een filmpje pakken. Zak M&M’s erbij en kijken naar hoe de baard van Ashton Kutcher was gegroeid. Dit was tenminste het plan.

Meneer van Dalen

In de rust van het WK, tussen ruzies van Ludo en Janine en ter onderbreking van Albert Verlindes roddelpraat kwam hij voorbij. Met zijn transformerende verschijning een constante factor op de tv.

Kwam. Je leest het goed. Ik heb onze koddige supermarktmanager gemist afgelopen decembermaand. Dit keer was er namelijk geen pepersaus over de kalkoen of romige tiramisu.

Na acht jaar trouwe dienst, voel ik mij in de steek gelaten. In de laatste decembercommercial van Albert Heijn speelde meneer van Dalen slechts een kleine rol.

Cash Kanon

Nu ik eenmaal begonnen ben met schrijven over krasloten, kan ik niet meer stoppen. Misschien hebben krasloten voor mij op deze manier een verslavend effect. Het voordeel van deze verslaving is echter wel, dat het mij geen geld kost. Ik krijg er zelfs voor betaald om ervaringen met de verkoop van de loten op te doen. Lucky me.

Op dezelfde doorsnee donderdagavond komt er een vrouw die naast haar pakje sigaretten ook om een Zevenklapper vraagt. Als ik haar deze bestelling overhandig, geeft ze mij 6,70 euro en loopt de winkel uit. Misschien is het overbodig om te vertellen dat ik aan dit soort krassers het liefst verkoop. Deze vrouw weet wat ze wil, pakt het geld gewoon uit haar portemonnee en maakt geen rommel op de balie, maar doet dit thuis op de keukentafel.

Klavertje Vier

Een klein onderdeel van mijn werkzaamheden bij de Beste Supermarkt van Nederland is het verkopen van krasloten. Hoe klein dit onderdeel ook is, er mag niet vergeten worden dat dit verantwoordelijk is voor een groot deel van de omzet. Dat is leuk voor de baas. Wat voor mij belangrijker is, is dat krasloten ervoor zorgen dat ik mij op mijn werk nooit verveel.  

Op een doorsnee donderdagavond komen er twee jongens de winkel binnenlopen. Ik heb niet veel nodig om erachter te komen wat zij willen. Rechts van de balie blijven zij staan, dus loop ik op hen af en vraag welk lot het vandaag gaat worden. Terwijl de jongens elkaar aankijken en diep in hun broekzakken graven om de laatste muntjes te verzamelen, geven ze mij de opdracht een Klavertje Vier te pakken. Het Klavertje Vier vind ik een mietjes-kraslot. Het lot kost één euro, zelfs ik weet hoe het werkt en niemand heeft er ooit meer mee gewonnen dan vijf euro.

Girls night out

Dit keer zonder lang na te denken, duid ik weer op iets waarmee ik een haat - liefde verhouding heb; hoge hakken schoenen. Als een groepje vriendinnen staan ze onder mijn bed. Wellicht is groepje een understatement, want ze zijn met velen.

Als ik een avond ga stappen, zoek ik een paar uit dat mij mag vergezellen. Het duurt vaak even voordat ik het juiste paar gevonden heb. Alleen het paar dat perfect bij mijn outfit past en dat ik denk te kunnen vertrouwen, haal ik vanonder het bed vandaan

Oudejaarsavond

Het is weer zover. De oliebollen en wafels liggen op de tafel, het staatslot zit in mijn tas en ik trek een nieuwe jurk aan, voor de laatste keer dit jaar. Nog heel even, en dan is het 2012. Alweer een jaar voorbij. Ik hield het niet voor mogelijk, maar dit jaar leek weer sneller om te zijn dan 2010.