Haat/liefde #2

Na het lezen van deze e-mail kon ik het niet laten om meteen te reageren. En even later troffen we elkaar opnieuw online. Al vrij snel wist ik zeker dat ik nooit meer zonder dit merk zou kunnen.  Vakantieveilingen.nl had mijn hart veroverd.


Voor wat hoort wat, weer zo’n gezegde, bleek echter al snel ook in dit geval te gelden. Hoewel ik niet mag ontkennen dat er weinig voor nodig was om mij over stag te krijgen. Ik voelde mij uitgedaagd door de geldbedragen, die alsmaar stegen als gevolg van een bod. De wegtikkende minuten van de veilingen maakten mij nerveus. Ik zag dat Wibi Soerjadi’s kerstgala voor zeven euro werd geveild, en dat meneer T. uit M. voor twaalf euro Frans Bauer met dolfijnen zou zien zingen. Op dat moment hield ik het niet meer. Ik had niets nodig. Ben geen fan van Wibi of van Frans, maar ik kon het niet laten. Ik moest meedoen!
Ik zocht een veiling uit en wachtte af. De veiling duurde nog dertig minuten, dus ik staarde naar mijn scherm. Terwijl ik staarde, ergerde ik mij aan meneer L. Deze man plaatste het startbod. Hij bood vijftien euro. Omdat ik toch moest wachten en nieuwsgierig werd naar het uiterlijk vertoon van meneer L., zocht ik hem op, op Facebook. Natuurlijk was ik bevooroordeeld, maar hij zag er net zo stom uit als ik verwachtte.

In de negende minuut bood H. zestien euro. Daar kon ik niet kwaad op zijn. Geduldig wachtte ik af tot de minuten verder tikten. Het gekke is, dat ik mij geen moment verveelde. Het voelde namelijk helemaal niet alsof ik mijn tijd verdeed. Ik had een missie. Ik moest winnen.

De laatste vijf minuten gingen bijzonder snel. In spanning wachtte ik af op de laatste minuut. Mijn strategie was namelijk om te wachten tot het allerlaatste. Pas in de zesde seconde zou ik bieden. 10, 9, 8, 7, 6… ik plaatste mijn bod. Ik had het slim aangepakt. Met drie euro over het bod van K. in de achtste seconde heen. Niemand zou mij iets kunnen maken.

Er verscheen een melding op mijn scherm. Had ik gewonnen? Plaatste ik het hoogte bod? Ik besloot de melding eerst te lezen, alvorens slingers op te hangen. En dat was maar goed ook. De melding attendeerde mij erop dat ik niet was ingelogd. Hierdoor was mijn bod ongeldig.

Ik voelde mij bedrogen. De dunne lijn kwam snel in zicht en ik sloot mij aan bij de groep mensen die eerder instemden met het gezegde over haat en liefde.